windykacja
windykacja (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik windykacja windykacje dopełniacz windykacji windykacji celownik windykacji windykacjom biernik windykację windykacje narzędnik windykacją windykacjami miejscownik windykacji windykacjach wołacz windykacjo windykacje
- przykłady:
- (1.1) Windykacja należności nie jest możliwa bez dostępu do danych objętych tajemnicą bankową.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. windykator m, windykatorka ż, windykowanie n
- czas. windykować
- przym. windykacyjny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) łac. vindicatio[1][2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) debt collection
- duński: (1.1) inkasso w
- rosyjski: (1.1) виндикация ż
- źródła:
- ↑ Hasło „windykacja” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło „windykacja” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.