turakowe

turakowe (język polski)

przedstawiciel turakowych (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

(1.1) syst. ornit. Musophagiformes Seebohm, rząd ptaków z infragromady ptaków neognatycznych, obejmuje gatunki występujące wyłącznie w Afryce subsaharyjskiej; zob. też turakowe w Wikipedii

odmiana:

(1.1) blp,

 

przypadek	liczba mnoga
mianownik	turakowe
dopełniacz	turakowych
celownik	turakowym
biernik	turakowe
narzędnik	turakowymi
miejscownik	turakowych
wołacz	turakowe

przykłady:

(1.1) Ptaki z rzędu turakowych budują gniazda na drzewach.

składnia:

kolokacje:

(1.1) turakowe występują / gniazdują • wymarłe turakowe

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) takson

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

(1.1) turakowate

wyrazy pokrewne:

rzecz. turak mzw, turakowate lm nmos

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. turak + -owe

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ptaki

tłumaczenia:

źródła: