pascha
pascha (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) żyd. uroczysta kolacja spożywana przez Żydów w pierwszy dzień Paschy[1]
- (1.2) etn. kulin. spoż. tradycyjna potrawa wielkanocna, podawana zazwyczaj w postaci ściętej piramidki ozdobionej rodzynkami i skórką pomarańczową; zob. też pascha (potrawa) w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik pascha paschy dopełniacz paschy pasch celownik passze paschom biernik paschę paschy narzędnik paschą paschami miejscownik passze paschach wołacz pascho paschy
- przykłady:
- (1.1) Nauczyciel pyta cię: Gdzie jest izba, w której mógłbym spożyć Paschę z moimi uczniami?[2]
- (1.2) Rosyjska tradycyjna pascha jest przyrządzana i podawana zasadniczo tylko raz do roku, na Wielkanoc[3].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) przygotować / spożyć paschę
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) wieczerza
- hiponimy:
- (1.1) wieczerza Pańska
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. pascha < gr. πάσχα (páscha) < hebr. פסח (pesach) → przejście; t. największe święto w judaizmie - Pascha[4]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Hasło „pascha” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
- ↑ Ewangelia wg św. Łukasza 22,11, Biblia Tysiąclecia Online, Poznań 2003 (tłum. Walenty Prokulski)
- ↑ Hasło „Pascha (potrawa)” w polskiej Wikipedii
- ↑ Hasło „pascha” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
pascha (język łaciński)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki lub żeński
- odmiana:
- (1) pascha, paschatis (deklinacja III) lub pascha, paschae (deklinacja I)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik pascha paschata dopełniacz paschatis paschatum celownik paschatī paschatibus biernik pascha paschata ablatyw paschate paschatibus wołacz pascha paschata lub pascha, paschae (deklinacja I)przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik pascha pascha dopełniacz paschae paschārum celownik paschae paschīs biernik pascha pascha ablatyw paschā paschīs wołacz pascha pascha przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik pascha paschae dopełniacz paschae paschārum celownik paschae paschīs biernik pascham paschās ablatyw paschā paschīs wołacz pascha paschae
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- gr. πάσχα (páscha) < hebr. פסח (pésakh) → przejście; źródłosłów dla alb. pashkë, ang. Pasch, ang. Pascha, bask. Pazkoa, bret. Pask, dalmatyński puoscua, dalmatyński puasc, duń. påske, franc. Pâques, grenl. poorski, hiszp. pascua, hiszp. Pascua, niderl. Pasen, irl. Cáisc, isl. páskar, katal. Pasqua, qu. Paskwa, korsykański Pasqua, lomb. Pasqua, neap. Pasca, nbk. påske, nn. påske, pol. pascha, pol. Pascha, port. Páscoa, rum. Paște, rum. Paști, st.franc. pasques, st.franc. pasque, st.irl. Cásc, sw. Pasaka, sycyl. Pasca, sycyl. Pascua, sycyl. Pasqua, szkoc. Pace, szw. påsk, tagal. Paskuwa, tagal. Pasko, wenec. Pàscua, wł. Pasqua
- uwagi:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 482.