obartel
obartel (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) daw. gwintowany otwór na śrubę
- (1.2) daw. zasuwa przy drzwiach
- (1.3) st.pol. wypukły element znajdujący się na środku tarczy[1]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik obartel obartle dopełniacz obartla obartlów celownik obartlowi obartlom biernik obartel obartle narzędnik obartlem obartlami miejscownik obartlu obartlach wołacz obartlu obartle
- przykłady:
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- st.pol. obartać (się) + -el[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: umbo
- źródła:
- ↑ Hasło „obartel” w: Słownik pojęciowy języka staropolskiego, kier. projektu Bożena Sieradzka-Baziur, Instytut Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk, Kraków, ISBN 978-83-64007-23-1.
- ↑ Hasło „obartel” w: Andrzej Bańkowski, Etymologiczny słownik języka polskiego, t. 2, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, ISBN 83-01-13017-2.