linneit
linneit (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [lʲĩnˈːɛjit], AS: [lʹĩ•nei ̯it], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• epenteza i ̯ • gemin.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) miner. stalowoszary lub srebrzysty minerał; siarczek kobaltu (Co3S4)[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik linneit linneity dopełniacz linneitu linneitów celownik linneitowi linneitom biernik linneit linneity narzędnik linneitem linneitami miejscownik linneicie linneitach wołacz linneicie linneity
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- od nazwiska szwedzkiego przyrodnika Karola Linneusza (właśc. Carl von Linné)[2]
- uwagi:
- zobacz też: Indeks:Polski - Minerały
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Encyklopedia PWN
- ↑ Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.