konwertyta
konwertyta (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik konwertyta konwertyci dopełniacz konwertyty konwertytów celownik konwertycie konwertytom biernik konwertytę konwertytów narzędnik konwertytą konwertytami miejscownik konwertycie konwertytach wołacz konwertyto konwertyci
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) neofita
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) przechrzta
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. konwersja ż, konwertowanie n
- forma żeńska konwertytka ż
- czas. konwertować ndk.
- przym. konwersyjny, konwertycki
- przysł. konwersyjnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- utworzone od pol. konwersja[2] bądź też zapożyczone z wł. convertito[1] lub niem. Konvertit[3]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) convert
- hiszpański: (1.1) converso m
- jidysz: (1.1) גוי m (goj)
- niemiecki: (1.1) Konvertit m
- nowogrecki: (1.1) προσήλυτος m
- węgierski: (1.1) konvertita
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1
Hasło „konwertyta” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ 2,0 2,1 Hasło „konwertyta” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
