konsekutywny
konsekutywny (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
przymiotnik
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik konsekutywny konsekutywna konsekutywne konsekutywni konsekutywne dopełniacz konsekutywnego konsekutywnej konsekutywnego konsekutywnych celownik konsekutywnemu konsekutywnej konsekutywnemu konsekutywnym biernik konsekutywnego konsekutywny konsekutywną konsekutywne konsekutywnych konsekutywne narzędnik konsekutywnym konsekutywną konsekutywnym konsekutywnymi miejscownik konsekutywnym konsekutywnej konsekutywnym konsekutywnych wołacz konsekutywny konsekutywna konsekutywne konsekutywni konsekutywne nie stopniuje się
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) wtórny
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- franc. consécutif[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) consecutive
- duński: (1.1) konsekutiv
- niemiecki: (1.1) konsekutiv
- źródła:
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
