diakryt

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

diakryt (język polski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) jęz. typogr. dodatkowy znak w postaci kropki, kreseczki, daszka, haczyka itp. umieszczany przy literze[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Przerzucił kilka kartek. Ani znaki akcentuacyjne, ani inne francuskie diakryty i abrewiatury nigdzie nie były dopisane ręcznie[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) znak diakrytyczny
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. diakrytyczny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „diakryt” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Marek Krajewski, Głowa Minotaura, 2009, Narodowy Korpus Języka Polskiego.