cenobityzm
cenobityzm (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) rel. wspólnotowa forma życia monastycznego; zob. też cenobityzm w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik cenobityzm cenobityzmy dopełniacz cenobityzmu cenobityzmów celownik cenobityzmowi cenobityzmom biernik cenobityzm cenobityzmy narzędnik cenobityzmem cenobityzmami miejscownik cenobityzmie[1] cenobityzmach wołacz cenobityzmie[1] cenobityzmy
- przykłady:
- (1.1) Za prekursora cenobityzmu uznano św. Pachomiusza.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. cenobium n, cenobita m
- przym. cenobicki, cenobialny, cenobityczny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. cenobium < łac. cenobium < gr. κοινόβιον < gr. κοινός + βίος → dosł. „wspólne życie”
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) cenobitic monasticism, coenobitic monasticism
- francuski: (1.1) cénobitisme m
- włoski: (1.1) cenobitismo m
- źródła: