Ipuć
Ipuć (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
- (1.1) geogr. hydrol. rzeka w obwodzie mohylewskim Białorusi oraz smoleńskim i briańskim Rosji, dopływ Soży[1][2]; zob. też Ipuć w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Ipuć Ipuci dopełniacz Ipuci Ipuci celownik Ipuci Ipuciom biernik Ipuć Ipuci narzędnik Ipucią Ipuciami miejscownik Ipuci Ipuciach wołacz Ipuci Ipuci
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) źródło / bieg / koryto / (prawy / lewy) dopływ / ramię / dorzecze / dolina / wody / nurt / płycizna / zakręt / zakole / brzeg / dno / odnoga / ujście / głębokość / szerokość Ipuci • nad Ipucią • Ipuć wypływa / płynie / wije się / meandruje / kieruje się / niesie wody / przybiera / wylewa / zatapia / opada / nawadnia / odwadnia / wysycha / przepływa / opływa / dopływa / wpływa • na prawym / na lewym brzegu / u źródeł / u ujścia Ipuci • pływać / płynąć Ipucią
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) rzeka
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Iput
- czeski: (1.1) Ipuť
- francuski: (1.1) Ipout
- niemiecki: (1.1) Iput
- rosyjski: (1.1) Ипуть
- ukraiński: (1.1) Іпуть
- źródła:
- ↑ Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2013, ISBN 978-83-254-1988-2, s. 97, 233.
- ↑ Hasło „Ipuć, dopływ Soży” w: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy. Warszawa, 1882.