Biecz

Biecz (język polski)

Biecz (1.1)

wymowa:

IPA: [bʲjɛʧ̑], AS: [bʹi ̯eč], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j 

​ ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

(1.1) geogr. miasto w południowo-wschodniej Polsce, w województwie małopolskim; zob. też Biecz w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Biecz	Biecze
dopełniacz	Biecza	Bieczów / Bieczy
celownik	Bieczowi	Bieczom
biernik	Biecz	Biecze
narzędnik	Bieczem	Bieczami
miejscownik	Bieczu	Bieczach
wołacz	Bieczu	Biecze

przykłady:

(1.1) Wojsko rosyjskie w pogoni za konfederatami złupiło Biecz, zwłaszcza kościół i klasztor franciszkański, mordując także kilku zakonników.

składnia:

kolokacje:

(1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Bieczu • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Biecza • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Biecza • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Biecza • mieszkaniec / mieszkanka Biecza • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Bieczu • pochodzić z Biecza • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Biecza • flaga / herb Biecza • zabytki Biecza

synonimy:

(1.1) peryfr. mały Kraków

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bieczanin mos, bieczanka ż

przym. biecki

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• rosyjski: (1.1) Беч m

źródła: