Przykład poniżej: bezokolicznik parantaa, temat paran-.
tryb oznajmujący
czas teraźniejszy
perfekt
twierdzenie
przeczenie
twierdzenie
przeczenie
osoba
lp
lm
lp
lm
osoba
lp
lm
lp
lm
1.
paran‧na‧n
paran‧na‧mme
en paran‧na
emme paran‧na
1.
olen paran‧ta‧nut
olemme paran‧ta‧neet
en ole paran‧ta‧nut
emme ole paran‧ta‧neet
2.
paran‧na‧t
paran‧na‧tte
et paran‧na
ette paran‧na
2.
olet paran‧ta‧nut
olette paran‧ta‧neet
et ole paran‧ta‧nut
ette ole paran‧ta‧neet
3.
paran‧ta‧a
paran‧ta‧vat
ei paran‧na
eivät paran‧na
3.
on paran‧ta‧nut
ovat paran‧ta‧neet
ei ole paran‧ta‧nut
eivät ole paran‧ta‧neet
str. bierna
paran‧ne‧taan
ei paran‧ne‧ta
str. bierna
on paran‧ne‧ttu
ei ole paran‧ne‧ttu
imperfekt
czas zaprzeszły
twierdzenie
przeczenie
twierdzenie
przeczenie
osoba
lp
lm
lp
lm
osoba
lp
lm
lp
lm
1.
paran‧si‧n
paran‧si‧mme
en paran‧ta‧nut
emme paran‧ta‧neet
1.
olin paran‧ta‧nut
olimme paran‧ta‧neet
en ollut paran‧ta‧nut
emme olleet paran‧ta‧neet
2.
paran‧si‧t
paran‧si‧tte
et paran‧ta‧nut
ette paran‧ta‧neet
2.
olit paran‧ta‧nut
olitte paran‧ta‧neet
et ollut paran‧ta‧nut
ette olleet paran‧ta‧neet
3.
paran‧si paran‧ti1
paran‧si‧vat
ei paran‧ta‧nut
eivät paran‧ta‧neet
3.
oli paran‧ta‧nut
olivat paran‧ta‧neet
ei ollut paran‧ta‧nut
eivät olleet paran‧ta‧neet
str. bierna
paran‧ne‧ttiin
ei paran‧ne‧ttu
str. bierna
oli paran‧ne‧ttu
ei ollut paran‧ne‧ttu
tryb warunkowy
czas teraźniejszy
perfekt
twierdzenie
przeczenie
twierdzenie
przeczenie
osoba
lp
lm
lp
lm
osoba
lp
lm
lp
lm
1.
paran‧ta‧isin
paran‧ta‧isimme
en paran‧ta‧isi
emme paran‧ta‧isi
1.
olisin paran‧ta‧nut
olisimme paran‧ta‧neet
en olisi paran‧ta‧nut
emme olisi paran‧ta‧neet
2.
paran‧ta‧isit
paran‧ta‧isitte
et paran‧ta‧isi
ette paran‧ta‧isi
2.
olisit paran‧ta‧nut
olisitte paran‧ta‧neet
et olisi paran‧ta‧nut
ette olisi paran‧ta‧neet
3.
paran‧ta‧isi
paran‧ta‧isivat
ei paran‧ta‧isi
eivät paran‧ta‧isi
3.
olisi paran‧ta‧nut
olisivat paran‧ta‧neet
ei olisi paran‧ta‧nut
eivät olisi paran‧ta‧neet
str. bierna
paran‧ne‧ttaisiin
ei paran‧ne‧ttaisi
str. bierna
olisi paran‧ne‧ttu
ei olisi paran‧ne‧ttu
tryb rozkazujący
czas teraźniejszy
perfekt
twierdzenie
przeczenie
twierdzenie
przeczenie
osoba
lp
lm
lp
lm
osoba
lp
lm
lp
lm
1.
–
paran‧ta‧kaamme
–
älkäämme paran‧ta‧ko
1.
–
olkaamme paran‧ta‧neet
–
älkäämme olko paran‧ta‧neet
2.
paran‧na
paran‧ta‧kaa
älä paran‧na
älkää paran‧ta‧ko
2.
ole paran‧ta‧nut
olkaa paran‧ta‧neet
älä ole paran‧ta‧nut
älkää olko paran‧ta‧neet
3.
paran‧ta‧koon
paran‧ta‧koot
älköön paran‧ta‧ko
älkööt paran‧ta‧ko
3.
olkoon paran‧ta‧nut
olkoot paran‧ta‧neet
älköön olko paran‧ta‧nut
älkööt ole paran‧ta‧neet
str. bierna
paran‧ne‧ttakoon
älköön paran‧ne‧ttako
str. bierna
olkoon paran‧ne‧ttu
älköön olko paran‧ne‧ttu
tryb potencjalny
czas teraźniejszy
perfekt
twierdzenie
przeczenie
twierdzenie
przeczenie
osoba
lp
lm
lp
lm
osoba
lp
lm
lp
lm
1.
paran‧ta‧nen
paran‧ta‧nemme
en paran‧ta‧ne
emme paran‧ta‧ne
1.
lienen paran‧ta‧nut
lienemme paran‧ta‧neet
en liene paran‧ta‧nut
emme liene paran‧ta‧neet
2.
paran‧ta‧net
paran‧ta‧nette
et paran‧ta‧ne
ette paran‧ta‧ne
2.
lienet paran‧ta‧nut
lienette paran‧ta‧neet
et liene paran‧ta‧nut
ette liene paran‧ta‧neet
3.
paran‧ta‧nee
paran‧ta‧nevat
ei paran‧ta‧ne
eivät paran‧ta‧ne
3.
lienee paran‧ta‧nut
lienevät paran‧ta‧neet
ei liene paran‧ta‧nut
eivät liene paran‧ta‧neet
str. bierna
paran‧ne‧ttaneen
ei paran‧ne‧ttane
str. bierna
lienee paran‧ne‧ttu
ei liene paran‧ne‧ttu
Formy odczasownikowe
bezokoliczniki/odsłownik
imiesłowy
str. czynna
str. bierna
str. czynna
str. bierna
I
paran‧taa
cz. teraźniejszego
paran‧ta‧va
paran‧ne‧ttava
rozszerzony I
paran‧taakseen2
cz. przeszłego
paran‧ta‧nut
paran‧ne‧ttu
II
inessivus
paran‧ta‧essa1
paran‧ne‧ttaessa
sprawcy
paran‧ta‧ma1, 3
instructivus
paran‧ta‧en
–
przeczący
paran‧ta‧maton
III
inessivus
paran‧ta‧massa
–
1) Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym.
2) Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej. 3) Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.
Przykład poniżej: bezokolicznik vähentää, temat vähen-.
tryb oznajmujący
czas teraźniejszy
perfekt
twierdzenie
przeczenie
twierdzenie
przeczenie
osoba
lp
lm
lp
lm
osoba
lp
lm
lp
lm
1.
vähen‧nän
vähen‧nämme
en vähen‧nä
emme vähen‧nä
1.
olen vähen‧tä‧nyt
olemme vähen‧tä‧neet
en ole vähen‧tä‧nyt
emme ole vähen‧tä‧neet
2.
vähen‧nät
vähen‧nätte
et vähen‧nä
ette vähen‧nä
2.
olet vähen‧tä‧nyt
olette vähen‧tä‧neet
et ole vähen‧tä‧nyt
ette ole vähen‧tä‧neet
3.
vähen‧tä‧ä
vähen‧tä‧vät
ei vähen‧nä
eivät vähen‧nä
3.
on vähen‧tä‧nyt
ovat vähen‧tä‧neet
ei ole vähen‧tä‧nyt
eivät ole vähen‧tä‧neet
str. bierna
vähen‧ne‧tä‧än
ei vähen‧ne‧tä‧
str. bierna
on vähen‧ne‧tty
ei ole vähen‧ne‧tty
imperfekt
czas zaprzeszły
twierdzenie
przeczenie
twierdzenie
przeczenie
osoba
lp
lm
lp
lm
osoba
lp
lm
lp
lm
1.
vähen‧si‧n
vähen‧si‧mme
en vähen‧tä‧nyt
emme vähen‧tä‧neet
1.
olin vähen‧tä‧nyt
olimme vähen‧tä‧neet
en ollut vähen‧tä‧nyt
emme olleet vähen‧tä‧neet
2.
vähen‧si‧t
vähen‧si‧tte
et vähen‧tä‧nyt
ette vähen‧tä‧neet
2.
olit vähen‧tä‧nyt
olitte vähen‧tä‧neet
et ollut vähen‧tä‧nyt
ette olleet vähen‧tä‧neet
3.
vähen‧si vähen‧ti1
vähen‧si‧vät
ei vähen‧tä‧nyt
eivät vähen‧tä‧neet
3.
oli vähen‧tä‧nyt
olivat vähen‧tä‧neet
ei ollut vähen‧tä‧nyt
eivät olleet vähen‧tä‧neet
str. bierna
vähen‧ne‧ttiin
ei vähen‧ne‧tty
str. bierna
oli vähen‧ne‧tty
ei ollut vähen‧ne‧tty
tryb warunkowy
czas teraźniejszy
perfekt
twierdzenie
przeczenie
twierdzenie
przeczenie
osoba
lp
lm
lp
lm
osoba
lp
lm
lp
lm
1.
vähen‧tä‧isin
vähen‧tä‧isimme
en vähen‧tä‧isi
emme vähen‧tä‧isi
1.
olisin vähen‧tä‧nyt
olisimme vähen‧tä‧neet
en olisi vähen‧tä‧nyt
emme olisi vähen‧tä‧neet
2.
vähen‧tä‧isit
vähen‧tä‧isitte
et vähen‧tä‧isi
ette vähen‧tä‧isi
2.
olisit vähen‧tä‧nyt
olisitte vähen‧tä‧neet
et olisi vähen‧tä‧nyt
ette olisi vähen‧tä‧neet
3.
vähen‧tä‧isi
vähen‧tä‧isivät
ei vähen‧tä‧isi
eivät vähen‧tä‧isi
3.
olisi vähen‧tä‧nyt
olisivat vähen‧tä‧neet
ei olisi vähen‧tä‧nyt
eivät olisi vähen‧tä‧neet
str. bierna
vähen‧ne‧ttäisiin
ei vähen‧ne‧ttäisi
str. bierna
olisi vähen‧ne‧tty
ei olisi vähen‧ne‧tty
tryb rozkazujący
czas teraźniejszy
perfekt
twierdzenie
przeczenie
twierdzenie
przeczenie
osoba
lp
lm
lp
lm
osoba
lp
lm
lp
lm
1.
–
vähen‧tä‧käämme
–
älkäämme vähen‧tä‧kö
1.
–
olkaamme vähen‧tä‧neet
–
älkäämme olko vähen‧tä‧neet
2.
vähen‧nä
vähen‧tä‧kää
älä vähen‧nä
älkää vähen‧tä‧kö
2.
ole vähen‧tä‧nyt
olkaa vähen‧tä‧neet
älä ole vähen‧tä‧nyt
älkää olko vähen‧tä‧neet
3.
vähen‧tä‧köön
vähen‧tä‧kööt
älköön vähen‧tä‧kö
älkööt vähen‧tä‧kö
3.
olkoon vähen‧tä‧nyt
olkoot vähen‧tä‧neet
älköön olko vähen‧tä‧nyt
älkööt ole vähen‧tä‧neet
str. bierna
vähen‧ne‧ttäköön
älköön vähen‧ne‧ttäkö
str. bierna
olkoon vähen‧ne‧tty
älköön olko vähen‧ne‧tty
tryb potencjalny
czas teraźniejszy
perfekt
twierdzenie
przeczenie
twierdzenie
przeczenie
osoba
lp
lm
lp
lm
osoba
lp
lm
lp
lm
1.
vähen‧tä‧nen
vähen‧tä‧nemme
en vähen‧tä‧ne
emme vähen‧tä‧ne
1.
lienen vähen‧tä‧nyt
lienemme vähen‧tä‧neet
en liene vähen‧tä‧nyt
emme liene vähen‧tä‧neet
2.
vähen‧tä‧net
vähen‧tä‧nette
et vähen‧tä‧ne
ette vähen‧tä‧ne
2.
lienet vähen‧tä‧nyt
lienette vähen‧tä‧neet
et liene vähen‧tä‧nyt
ette liene vähen‧tä‧neet
3.
vähen‧tä‧nee
vähen‧tä‧nevät
ei vähen‧tä‧ne
eivät vähen‧tä‧ne
3.
lienee vähen‧tä‧nyt
lienevät vähen‧tä‧neet
ei liene vähen‧tä‧nyt
eivät liene vähen‧tä‧neet
str. bierna
vähen‧ne‧ttäneen
ei vähen‧ne‧ttäne
str. bierna
lienee vähen‧ne‧tty
ei liene vähen‧ne‧tty
Formy odczasownikowe
bezokoliczniki/odsłownik
imiesłowy
str. czynna
str. bierna
str. czynna
str. bierna
I
vähen‧tää
cz. teraźniejszego
vähen‧tä‧vä
vähen‧ne‧ttävä
rozszerzony I
vähen‧tääkseen2
cz. przeszłego
vähen‧tä‧nyt
vähen‧ne‧tty
II
inessivus
vähen‧tä‧essä1
vähen‧ne‧ttäessä
sprawcy
vähen‧tä‧mä1, 3
instructivus
vähen‧tä‧en
–
przeczący
vähen‧tä‧mätön
III
inessivus
vähen‧tä‧mässä
–
1) Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym.
2) Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej. 3) Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.
Przykład poniżej: bezokolicznik murtaa, temat mur-.
tryb oznajmujący
czas teraźniejszy
perfekt
twierdzenie
przeczenie
twierdzenie
przeczenie
osoba
lp
lm
lp
lm
osoba
lp
lm
lp
lm
1.
mur‧ran
mur‧ramme
en mur‧ra
emme mur‧ra
1.
olen mur‧tanut
olemme mur‧taneet
en ole mur‧tanut
emme ole mur‧taneet
2.
mur‧rat
mur‧ratte
et mur‧ra
ette mur‧ra
2.
olet mur‧tanut
olette mur‧taneet
et ole mur‧tanut
ette ole mur‧taneet
3.
mur‧taa
mur‧tavat
ei mur‧ra
eivät mur‧ra
3.
on mur‧tanut
ovat mur‧taneet
ei ole mur‧tanut
eivät ole mur‧taneet
str. bierna
mur‧retaan
ei mur‧reta
str. bierna
on mur‧rettu
ei ole mur‧rettu
imperfekt
czas zaprzeszły
twierdzenie
przeczenie
twierdzenie
przeczenie
osoba
lp
lm
lp
lm
osoba
lp
lm
lp
lm
1.
mur‧sin
mur‧simme
en mur‧tanut
emme mur‧taneet
1.
olin mur‧tanut
olimme mur‧taneet
en ollut mur‧tanut
emme olleet mur‧taneet
2.
mur‧sit
mur‧sitte
et mur‧tanut
ette mur‧taneet
2.
olit mur‧tanut
olitte mur‧taneet
et ollut mur‧tanut
ette olleet mur‧taneet
3.
mur‧si mur‧ti1
mur‧sivat
ei mur‧tanut
eivät mur‧taneet
3.
oli mur‧tanut
olivat mur‧taneet
ei ollut mur‧tanut
eivät olleet mur‧taneet
str. bierna
mur‧rettiin
ei mur‧rettu
str. bierna
oli mur‧rettu
ei ollut mur‧rettu
tryb warunkowy
czas teraźniejszy
perfekt
twierdzenie
przeczenie
twierdzenie
przeczenie
osoba
lp
lm
lp
lm
osoba
lp
lm
lp
lm
1.
mur‧taisin
mur‧taisimme
en mur‧taisi
emme mur‧taisi
1.
olisin mur‧tanut
olisimme mur‧taneet
en olisi mur‧tanut
emme olisi mur‧taneet
2.
mur‧taisit
mur‧taisitte
et mur‧taisi
ette mur‧taisi
2.
olisit mur‧tanut
olisitte mur‧taneet
et olisi mur‧tanut
ette olisi mur‧taneet
3.
mur‧taisi
mur‧taisivat
ei mur‧taisi
eivät mur‧taisi
3.
olisi mur‧tanut
olisivat mur‧taneet
ei olisi mur‧tanut
eivät olisi mur‧taneet
str. bierna
mur‧rettaisiin
ei mur‧rettaisi
str. bierna
olisi mur‧rettu
ei olisi mur‧rettu
tryb rozkazujący
czas teraźniejszy
perfekt
twierdzenie
przeczenie
twierdzenie
przeczenie
osoba
lp
lm
lp
lm
osoba
lp
lm
lp
lm
1.
–
mur‧takaamme
–
älkäämme mur‧tako
1.
–
olkaamme mur‧taneet
–
älkäämme olko mur‧taneet
2.
mur‧ra
mur‧takaa
älä mur‧ra
älkää mur‧tako
2.
ole mur‧tanut
olkaa mur‧taneet
älä ole mur‧tanut
älkää olko mur‧taneet
3.
mur‧takoon
mur‧takoot
älköön mur‧tako
älkööt mur‧tako
3.
olkoon mur‧tanut
olkoot mur‧taneet
älköön olko mur‧tanut
älkööt ole mur‧taneet
str. bierna
mur‧rettakoon
älköön mur‧rettako
str. bierna
olkoon mur‧rettu
älköön olko mur‧rettu
tryb potencjalny
czas teraźniejszy
perfekt
twierdzenie
przeczenie
twierdzenie
przeczenie
osoba
lp
lm
lp
lm
osoba
lp
lm
lp
lm
1.
mur‧tanen
mur‧tanemme
en mur‧tane
emme mur‧tane
1.
lienen mur‧tanut
lienemme mur‧taneet
en liene mur‧tanut
emme liene mur‧taneet
2.
mur‧tanet
mur‧tanette
et mur‧tane
ette mur‧tane
2.
lienet mur‧tanut
lienette mur‧taneet
et liene mur‧tanut
ette liene mur‧taneet
3.
mur‧tanee
mur‧tanevat
ei mur‧tane
eivät mur‧tane
3.
lienee mur‧tanut
lienevät mur‧taneet
ei liene mur‧tanut
eivät liene mur‧taneet
str. bierna
mur‧rettaneen
ei mur‧rettane
str. bierna
lienee mur‧rettu
ei liene mur‧rettu
Formy odczasownikowe
bezokoliczniki/odsłownik
imiesłowy
str. czynna
str. bierna
str. czynna
str. bierna
I
mur‧taa
cz. teraźniejszego
mur‧ta‧va
mur‧re‧ttava
rozszerzony I
mur‧taakseen2
cz. przeszłego
mur‧tanut
mur‧rettu
II
inessivus
mur‧ta‧essa1
mur‧re‧ttaessa
sprawcy
mur‧ta‧ma1, 3
instructivus
mur‧ta‧en
–
przeczący
mur‧ta‧maton
III
inessivus
mur‧ta‧massa
–
1) Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym.
2) Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej. 3) Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.
Przykład poniżej: bezokolicznik kiertää, temat kier-.
tryb oznajmujący
czas teraźniejszy
perfekt
twierdzenie
przeczenie
twierdzenie
przeczenie
osoba
lp
lm
lp
lm
osoba
lp
lm
lp
lm
1.
kier‧rän
kier‧rämme
en kier‧rä
emme kier‧rä
1.
olen kier‧tänyt
olemme kier‧täneet
en ole kier‧tänyt
emme ole kier‧täneet
2.
kier‧rät
kier‧rätte
et kier‧rä
ette kier‧rä
2.
olet kier‧tänyt
olette kier‧täneet
et ole kier‧tänyt
ette ole kier‧täneet
3.
kier‧tää
kier‧tävät
ei kier‧rä
eivät kier‧rä
3.
on kier‧tänyt
ovat kier‧täneet
ei ole kier‧tänyt
eivät ole kier‧täneet
str. bierna
kier‧retään
ei kier‧retä
str. bierna
on kier‧retty
ei ole kier‧retty
imperfekt
czas zaprzeszły
twierdzenie
przeczenie
twierdzenie
przeczenie
osoba
lp
lm
lp
lm
osoba
lp
lm
lp
lm
1.
kier‧sin
kier‧simme
en kier‧tänyt
emme kier‧täneet
1.
olin kier‧tänyt
olimme kier‧täneet
en ollut kier‧tänyt
emme olleet kier‧täneet
2.
kier‧sit
kier‧sitte
et kier‧tänyt
ette kier‧täneet
2.
olit kier‧tänyt
olitte kier‧täneet
et ollut kier‧tänyt
ette olleet kier‧täneet
3.
kier‧si kier‧ti1
kier‧sivät
ei kier‧tänyt
eivät kier‧täneet
3.
oli kier‧tänyt
olivat kier‧täneet
ei ollut kier‧tänyt
eivät olleet kier‧täneet
str. bierna
kier‧rettiin
ei kier‧retty
str. bierna
oli kier‧retty
ei ollut kier‧retty
tryb warunkowy
czas teraźniejszy
perfekt
twierdzenie
przeczenie
twierdzenie
przeczenie
osoba
lp
lm
lp
lm
osoba
lp
lm
lp
lm
1.
kier‧täisin
kier‧täisimme
en kier‧täisi
emme kier‧täisi
1.
olisin kier‧tänyt
olisimme kier‧täneet
en olisi kier‧tänyt
emme olisi kier‧täneet
2.
kier‧täisit
kier‧täisitte
et kier‧täisi
ette kier‧täisi
2.
olisit kier‧tänyt
olisitte kier‧täneet
et olisi kier‧tänyt
ette olisi kier‧täneet
3.
kier‧täisi
kier‧täisivät
ei kier‧täisi
eivät kier‧täisi
3.
olisi kier‧tänyt
olisivat kier‧täneet
ei olisi kier‧tänyt
eivät olisi kier‧täneet
str. bierna
kier‧rettäisiin
ei kier‧rettäisi
str. bierna
olisi kier‧retty
ei olisi kier‧retty
tryb rozkazujący
czas teraźniejszy
perfekt
twierdzenie
przeczenie
twierdzenie
przeczenie
osoba
lp
lm
lp
lm
osoba
lp
lm
lp
lm
1.
–
kier‧täkäämme
–
älkäämme kier‧täkö
1.
–
olkaamme kier‧täneet
–
älkäämme olko kier‧täneet
2.
kier‧rä
kier‧täkää
älä kier‧rä
älkää kier‧täkö
2.
ole kier‧tänyt
olkaa kier‧täneet
älä ole kier‧tänyt
älkää olko kier‧täneet
3.
kier‧täköön
kier‧täkööt
älköön kier‧täkö
älkööt kier‧täkö
3.
olkoon kier‧tänyt
olkoot kier‧täneet
älköön olko kier‧tänyt
älkööt ole kier‧täneet
str. bierna
kier‧rettäköön
älköön kier‧rettäkö
str. bierna
olkoon kier‧retty
älköön olko kier‧retty
tryb potencjalny
czas teraźniejszy
perfekt
twierdzenie
przeczenie
twierdzenie
przeczenie
osoba
lp
lm
lp
lm
osoba
lp
lm
lp
lm
1.
kier‧tänen
kier‧tänemme
en kier‧täne
emme kier‧täne
1.
lienen kier‧tänyt
lienemme kier‧täneet
en liene kier‧tänyt
emme liene kier‧täneet
2.
kier‧tänet
kier‧tänette
et kier‧täne
ette kier‧täne
2.
lienet kier‧tänyt
lienette kier‧täneet
et liene kier‧tänyt
ette liene kier‧täneet
3.
kier‧tänee
kier‧tänevät
ei kier‧täne
eivät kier‧täne
3.
lienee kier‧tänyt
lienevät kier‧täneet
ei liene kier‧tänyt
eivät liene kier‧täneet
str. bierna
kier‧rettäneen
ei kier‧rettäne
str. bierna
lienee kier‧retty
ei liene kier‧retty
Formy odczasownikowe
bezokoliczniki/odsłownik
imiesłowy
str. czynna
str. bierna
str. czynna
str. bierna
I
kier‧tää
cz. teraźniejszego
kier‧tä‧vä
kier‧re‧ttävä
rozszerzony I
kier‧tääkseen2
cz. przeszłego
kier‧tänyt
kier‧retty
II
inessivus
kier‧tä‧essä1
kier‧re‧ttäessä
sprawcy
kier‧tä‧mä1, 3
instructivus
kier‧tä‧en
–
przeczący
kier‧tä‧mätön
III
inessivus
kier‧tä‧mässä
–
1) Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym.
2) Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej. 3) Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.