Кельце
Кельце (język ukraiński)[edytuj]
- transliteracja:
- Kelʹce
- wymowa:
- Ке́льце zobacz zasady wymowy ukraińskiej
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
- odmiana:
- (1.1) [1]
przypadek liczba pojedyncza mianownik Ке́льце dopełniacz Ке́льце celownik Ке́льце biernik Ке́льце narzędnik Ке́льце miejscownik на/у Ке́льце wołacz Ке́льце
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) бу́ти у Ке́льце → być w Kielcach • жи́ти у Ке́льце → żyć w Kielcach • працюва́ти у Ке́льце → pracować w Kielcach • народи́тися у Ке́льце → urodzić się w Kielcach • поме́рти у Ке́льце → umrzeć w Kielcach • осели́тися у Ке́льце → osiedlić się w Kielcach • ї́хати до Ке́льце → jechać do Kielc • переї́зд до Ке́льце → przeprowadzka do Kielc • приї́хати з Ке́льце → przyjechać z Kielc • бу́ти ро́дом з Ке́льце → pochodzić z Kielc • бу́ти жи́телем Ке́льце → być mieszkańcem Kielc • ста́ти жи́телькою Ке́льце → stać się mieszkanką Kielc • доро́га у Ке́льце → droga w Kielcach • ву́лиця у Ке́льце → ulica w Kielcach • пло́ща у Ке́льце → plac w Kielcach • кварти́ра у Ке́льце → mieszkanie w Kielcach
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) мі́сто
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 Hasło „Ке́льце” w: Словники України online.